Përkujtim: Anton Çetta (1920–1995)

Plaku i urtë Anton Çetta, diku rreth vitit 1990 (VOAL.ch)


Getoar Mjeku

Njeri i lirë dhe avo­kat prej Prish­tine të Dar­da­nisë. Shkrun për shqip­tarët, gju­hën, histo­rinë, e poli­ti­kën. Lexon çkamos. Ndih­mon me mirë­mbajtë saj­tin për shqip­tari, Plisi.org.

Mësues, dijetar, profesor dhe studiues i letërsisë e folklorit — plaku i urtë Anton Çetta vdiq më 2 nëntor 1995.

Anton Çetta u le më 1920 në Gjakovë dhe u rrit në Prizren. Por shkollën e mesme e kreu në Tiranë e Korçë dhe në Itali, në kohën kur push­tuesi serb ndalonte mësi­min shqip në Kosovë. Kur shkollat u hapën më 1941, Anton Çetta qe prej mësues­ve të parë të gjimnazit të Prizrenit.

Pas Luftës së Dytë Botërore, ai stu­dioi gjuhët romane në Beograd, dhe ma pas u angazhu si profesor i gjuhës dhe letërsinë shqipe në universitetet e Beogradit e Prishtinës.

Për gati dy dekada, dijetari ynë punoi në Institutin Albanologjik, ku drejtoi Depar­tamen­tin e Folklorit. I mishëruar me popullin, që e donte shumë, përmblodhi gojë­dhënat kosovare në 25 libra. Ai shkroi veçanërisht për folklorin e Drenicës.

Më 1990, kur Serbia ripushtoi Kosovën dhe popullit tonë i kanosej shfarosja, An­ton Çetta i doli në krye Komitetit të Pajtimit të Gjaqeve, që punoi me ndalu gjak­marrjen ndër shqiptarët. Komiteti u dha fund mbi 900 hasmërive, duke shpëtu mija familje shqiptare nga ngujimi e gjakmarrja.

Më 1992, prof. Çetta u zgjodh deputet në Kuvendin e Republikës së Kosovës.

Plaku ynë i urtë nxiti shqiptarët të punojnë bashkë për lirinë e Kosovën dhe për shte­tin tonë të pavarur.

Këtë foto, që duket të jetë nga viti 90, e ka botu portali i bashkatdhetarëve në Zvi­cër, VOAL.ch.