«Gone From My Sight» mendohet të jetë shkru nga pastori amerikan Luther F. Beecher (1813–1903), ndonëse shpesh i mvishet shkrimtarit, veprimtarit, e diplomatit Henry van Dyke Jr. (1852–1933). Recitohet në varrime e tubime përkujtimore.
Rri pa lëvizur në bregdet.
Anija përballë meje hap velat e bardhë
në puhinë e mëngjesit,
dhe ia mësyn oqeanit të kaltër.
Është figurë e bukurisë dhe madhështisë ajo,
kurse unë qëndroj aty dhe e shikoj derisa
ajo mbetet veç një re e vockël e e bardhë
bash aty ku deti e qielli përzihen së bashku.
Atëherë dikush afër meje thotë: «Ja! Ajo iku!»
Kah iku?
Iku sysh — vetëm kaq.
Por ajo është ende po aq madhështore
në tërë manifestimet e saj,
njëjtë si kur ishte afër meje,
dhe po aq e aftë që të bartë peshën mbi supe.
Madhësia e saj tashmë e tkurrur
është veç vegim në sytë e mi.
Pikërisht në momentin
kur dikush pranë meje klith: «Ja! Ajo iku!»,
ka të tjerë që shohin se si ajo afrohet;
dhe zërat e tyre me gaz bërtasin: «Ja ku erdhi!»
Dhe kjo është vdekja.
Vdekja nuk është veçse një horizont,
dhe horizonti paraqet kufirin e të pamurit tonë.
I am standing upon the seashore.
A ship at my side spreads her white sails to the morning breeze,
and starts for the blue ocean.
She is an object of beauty and strength,
and I stand and watch her until she hangs like a speck of white cloud
just where the sea and sky come down to mingle with each other.
Then someone at my side says: “There! She’s gone!”
Gone where? Gone from my sight – that is all.
She is just as large in mast and hull and spar as she was when she left my side,
and just as able to bear her load of living freight
to the place of her destination.
Her diminished size is in me, and not in her.
And just at the moment
when someone at my side says: “There! She’s gone!”
there are other eyes that are watching for her coming;
and other voices ready to take up the glad shout:
“There she comes!”
And that is death.
[…]
(Përktheu: A. Bekaj)
Shkurtegëza për këtë postim: https://plisi.org/?p=5424