1. Përmendorja e lirisë. Jo e ndonjë njeriu a grupi që është thirrur në të, por e lirisë si ideal. S’kemi askund.
2. Përmendorja e demokracisë, e barazisë, e solidaritetit social. Përmendore që tregon se kombi është streha jonë e përbashkët.
3. Përmendorja përkujtimore e gjenocidit, që do të përkujtonte tërë humbjet masive të këtij kombi, të cilin pushtetarët e kanë shtypur me këmbë si shtypen buburrecët.
4. Përmendorja për gruan. Na canë trapin burrat, gratë e kanë mbajtur këtë komb. Edhe sot na durojnë, ndonëse shumë prej nesh vetëm hunda na pengon të hamë bar. Mungon.
5. Përmendore për Marie Shllakun. Meqë jemi te gruaja.
6. Përmendore për Musine Kokalarin, shiko më lart.
7. Përmendore për gjuhën shqipe. Historia e kombit shqiptar është histori e njëqind rrëmujave, pushtimeve, luftërave, feve. Por e një gjuhe të vetme. Pse s’ka përmendore gjuha shqipe.
8. Përmendore për njeriun e arteve shqipe. Jemi komb barbar, pothuaj pa asnjë përmendore për intelektualët tanë. Kush dreqi i frymëzoi gjithë këta burra me armë në dorë, gjyshja rahmetlie? Poezia i ushqeu. Pse s’kemi përmendore për poezinë.
9. Përmendore për bashkimin. Gjithë thirren në të. Askush s’di ta gdhend si ide, si veprim. As si përmendore.
10. Përmendore jetës. Fëmijës. Asaj që kur ta vrasin, vjen krejt bota e të ndihmon. Asaj që gëlin kur rrëzohen heronjtë, për të vazhduar amanetin.
Këto përmendore do të doja t’i shikoj në ambientet publike. Si simbolikë të vlerave që ky komb i ka e i çmon. Që kur të më pyesin fëmijët e mi të rritur në Suedi, babi ç’simbolizon kjo përmendore, të kem se ç’tu tregoj.
Foto: Bleachers, “Shtatorja e Jimmy Hendrixit në Seattle, Washington”
Shkurtegëza për këtë postim: http://pli.si/1Qa5eEa
