1903: Kur Halimi vrau konsullin rus

Më 8 gusht 1903, Halimi, një ushtar shqiptar, me shërbim në Manastir e vrau kon­sullin rus, Aleksandar Ar­ka­dieviq Rostkovskin. Po atë vit, në muajin mars, një ushtar tjetër shqip­tar nga Gjilani, në Mitrovicë e kishte vrarë një konsull tjetër rus i cili quhej Grigorije Stepa­noviq Shqer­­bin. Vrasja e konsullit rus në Ma­nastir e trazoi Stambollin por më shumë Moskën. U shtua besimi në konspi­racione se shqiptarët ki­shin bërë plane për t’i likuiduar të gjithë konsujt rusë që shërbenin në tokat e tyre.

Historiani Duncan M. Perry, për­afër­sisht vrasjen e konsullit rus e përshkruan me sa vijon. Në mën­gjesin e 8 gushtit 1903, karroca zyr­tare e konsullatës ruse po i afro­hej një kazermeje otomane të artilerisë në periferi të Manastirit. Para Por­tës së kazermës, ulur këmbë­kryq dhe me pushkë në prehër po rrinte Halimi, i cili nuk i kishte kushtuar asnjë vëmendje karrocës. Ky fakt e kishte shtyrë Rost­kov­skin, konsullin rus, që të dilte nga karroca e ta qor­tonte ushta­rin mospërfillës i cili nuk po e përshëndeste. Halimi, kur e vërejti se konsulli po shkonte në drejtim të tij duke bërtitur, pa një pa dy, u ngrit në këmbë, e «rapor­tirati» push­­kën, e mori në shenjë konsu­llin dhe ngadalë ia tërhoqi këmbë­zën. Pushka e lëshoi një kris­më me johonë të madhe dhe kon­sulli rus ra përtokë i vekur.

Në atë moment, nga karroca doli Misirkovi, ndihmësi i konsullit, duke bërtitur me qëllim që të bënte me dije se njeriu të cilin e kishte gjuajtur ushtari, ishte konsulli rus në Manastir. Ushtar Halimi, me sa duket nuk kuptonte ose nuk dëshi­ronte të kuptonte dhe e gjuajti edhe Misirkovin të cilin dështoi ta godis­te. Brenda pak sekondave pasuan krisma tjera dhe Misirkovi, së bash­ku me karro­cierin, ikën nga vendi i ngjarjes duke e lënë pas konsullin e shtrirë përtokë dhe pashpirtë.

Kjo dëshmi historike është shumë e ngjashme me tregimin që vet Misir­kovi ia kishte rrëfyer pas disa viteve kryeredaktorit të gazetës Drita, Sha­hin Kolonjës, në Sofje. Në lidhje me këtë ngjarje ka shkruar edhe Edith Dur­ham e cila në atë kohë ka qenë në Manastir dhe ka bërë me dije se kon­sulli rus, Rostkovski, e kishte një shprehi të keqe dhe sillej si një lloj kau­boji. Ai me vete gjithmonë e mbante një kamxhik, të cilin, nga karro­ca e përdorte ndaj kalim­tarë­ve. Një ditë konsulli i kishte rënë kamxhik një ushtari shqiptar, i cili nuk ishte në detyrë dhe ishte i pa­arma­tosur. Duket se ushtari (Hali­mi) e kishte mbajtur në mend këtë ndodhi të pa­kënd­shme dhe e priste rastin e hakmarrjes. Dhe, kështu rasti erdhi dhe ai e qëlloi konsullin rus për vdekje. Sipas Durhamit, kon­sulli rus, një pan­sllav i flaktë, e kishte gjetur belanë ashtu siç e kishte kërkuar për një kohë të gjatë.

Rusia e shfrytëzoi rastin që t’i aku­zonte shqiptarët për egërsira dhe para Evropës t’i paraqiste si anti-krishterë. Moska e mobilizoi një pjesë të flotës së saj në Detin e Zi dhe kërkoi nga Porta reparacione të mëdha dhe kër­kim falje të cilat sull­tani i plotësoi. Fuqitë e Mëdha u frikë­suan se vrasja e konsullit do të shkaktonte konflikt mes Portës dhe Moskës por e tërë kjo punë për­fun­doi me kaq.

Megjithatë, sllavët e Maqedonisë e morën këtë rast si sulm ndaj tyre kurse vdekjen e konsullit e konside­ruan si flijim i një heroi të madh rus për kauzën pan-sllave që po shtrihej në Ballkan. Qeveria ruse e va­rrosi Rostkovskin në Selanik duke i organizuar ceremoni të rrallë religjioze me qëllim që të senzibi­lizohej opinioni sllav.

Kur Maqedonia ra nën sundim të Jugosllavisë, Rostkovskit ia ndër­tuan një përmendore aty ku kishte dhënë shpirt. Përmendorja u demo­lua nga regjimi komunist i Titos në vitin 1950 për shkak të Inform­byrosë. Por, në vitin 2003, në për­vjetorin e 100 të vdekjes së kon­su­llit, maqedonët e kanë rindërtuar këtë përmendore për ta kujtuar mikun dhe heroin e tyre rus.

P.S. Në fotografinë e parë është Rost­kovski, kurse në të dytën varrimi i tij në Selanik.

Për fat të keq nuk ka fotografi të Ha­limit, por ju mund ta imagjinoni atë se si është dukur: kallushan mu­s­teqezi me trup atleti dhe plisin mbi njerin sy. Natyrisht, me shikim të superiorit por pak si nervoz dhe mrrolshëm. Si çdo shqiptar i ktuniherit.

Nga Daut Dauti

Historian e publicist shqiptar nga Gjilani. Jeton në Angli, ku ka doktoruar me temën Politika e jashtme britanike dhe çështja shqiptare 1876–1914. Shkruan për shqiptarët, qytetërimin dhe Britaninë.